Het is gewoon wat truckers doen, vertelt Hans. Ook hij staat met zijn vrachtwagen langs de kant van de weg op een industrieterrein in Venray. Daar komt de kist van Wesley langs, achterop een truck met zwarte rouwlinten aan de spiegels gebonden. Al kende hij Wesley niet persoonlijk, Hans wilde er toch staan. "Als zo'n jongen zo vroeg wordt weggerukt uit het leven en zijn vrienden en collega's doen dan een oproep, dan zorg je gewoon dat je er bent. Ik denk dat elke chauffeur dat mooi vindt om te kunnen doen", zegt Hans.

Het truckersafscheid is georganiseerd door Bart Claassen, al jaren de beste vriend van Wesley. Het doet hem veel om die honderden trucks te zien staan in een erehaag voor zijn maat. "Ik had het me niet beter kunnen wensen. Wesley heeft dit zó verdiend. Het is echt een waardig afscheid."

Even verderop staat Thierry, een goede vriend van de ouders van Wesley en zelf ook vrachtwagenchauffeur. "Dit komt zo hard binnen in de truckersgemeenschap. Sowieso als je een collega verliest, maar zeker zo'n jonge jongen van 19 jaar." Het is dicht bij huis, voor hem. "Ik heb een zoon van dezelfde leeftijd, die ook chauffeur is", vertelt hij. "Het is een bijzonder zware dag. Ik kan niet uitleggen hoe het voelt."

Ze zoeken troost bij elkaar, roken sigaretten en geinen wat om het luchtig te houden. Ondertussen komt de regen met bakken uit de hemel en is de stemming bedrukt. Het zijn stoere mannen en dames met grote wagens, maar als Wesley's naam valt krimpen ze ineen. Hij was te jong, stierf te snel, het is te verdrietig.

Ook John krijgt zijn tranen niet meer weggeslikt. De beroepschauffeur vecht tegen de emotie. "Ik kende Wesley goed ja, hij heeft bij mijn zoon in de klas gezeten." Meer woorden krijgt hij niet meer over zijn lippen. Hij vindt steun bij Sander en Jim, twee andere truckers, terwijl hij probeert zijn ogen droog te vegen. Sander vertelt verder: "Het maakt niet uit of je hem kende of niet, het is gewoon een groot verlies. Het is een schok. En je denkt bij jezelf: fuck, dit had ik ook kunnen zijn."

"Het voelt speciaal dat we hier met zijn allen kunnen zijn om hem een laatste eer te bewijzen", gaat Jim verder. "Het is een gebaar voor hem en zijn familie."

Als de truck met Wesley's kist voorbij komt, is er een oorverdovend lawaai van toeterende vrachtwagens. Zwaailichten staan aan, lampen knipperen. Sommige chauffeurs houden fakkels in de lucht. Bart heeft tranen in zijn ogen. Zo door de haag van vrachtwagens, rijdt Wesley naar het crematorium.

LEES OOK: Truckersafscheid van verongelukte Wesley (19): 'Hij zat altijd op de wagen'