Ouders die hun baby doden: 'Het zijn geen kille moordenaars die dit doen'
Als strafrechtadvocaat verdedigde Job Knoester tot nu toe zo’n vijftien mensen met een kindermoord op hun geweten. Hij heeft zelf vijf kinderen en die zaken zijn voor hem dan ook niet altijd gemakkelijk. “Vooral de eerste keer vond ik het moeilijk. Het ging om een zaak waarbij een baby was doodgeschud en daarna bewerkt met een strijkijzer. Als ik erover praat voel ik de rillingen weer over mijn rug lopen", vertelt hij.
Lange tijd wist Knoester niet hoe hij met zijn gevoelens om moest gaan. “Ik dacht dat ik die emoties uit moest schakelen. Wat andere mensen voelen, mocht ik niet voelen." Maar inmiddels heeft hij een manier gevonden om ermee om te gaan. “Ik heb hulp gehad en kan nu professioneel blijven in mijn werk.”
"Er zit vaak een groot psychisch probleem achter.”
Een zaak die Knoester zich nog goed herinnert is die van de destijds 23-jarige Umit T. uit Tilburg. De jonge vader had drugsproblemen en zijn relatie liep niet lekker. Zijn vijf maanden oude dochtertje gaf hij daarvan de schuld. Toen het hem allemaal te veel werd, schudde hij de baby zo hard op en neer dat het haar fataal werd.
Een gruwelijke zaak, maar volgens Knoester was zijn cliënt geen gewetenloze moordenaar. “Dit kwam uit onmacht tot stand”, zegt hij. “Het is niet zo dat iemand denkt: ik ga die baby eens even om het leven brengen, zoals bij een liquidatie. Er zit vaak een groot psychisch probleem achter.”
En dat ziet hij bij de meeste ouders die hun eigen kind doden. “De meeste cliënten hebben zich extreem onveilig gevoeld in hun jeugd. Ze groeiden bijvoorbeeld op met ouders die in de criminaliteit zaten. Of ze waren slachtoffer van ontucht of mishandeling. Anderen werden door hun ouders in de steek gelaten en groeiden op in tehuizen."
"De vader leed onder wat hij gedaan had."
Knoester wil het daarmee niet goedpraten, maar wel verklaren. "Het zijn geen kille moordenaars die dit doen. Die ouders zijn zelf ook slachtoffer.”
De rechter daar ook van overtuigen is volgens Knoester lastig. Maar bij Umit T. lukte het. De Tilburger kreeg van de rechtbank acht jaar cel opgelegd voor moord. In hoger beroep werd hij vrijgesproken van moord, maar veroordeeld voor doodslag. Dat betekent dat er geen sprake was van een vooropgezet plan. Hij kreeg vijf jaar cel en tbs.
"Mijn cliënt nam zijn verantwoordelijkheid. Hij leed onder wat hij gedaan had en wilde graag een behandeling ondergaan. Dat zag die rechter ook", besluit Knoester.
LEES OOK:
Baby overlijdt onder verdachte omstandigheden: vader (20) aangehouden
Doodschudden baby Mirella in Tilburg: vader moet in hoger beroep zes jaar de cel in