Francis is geboren in Nederland en opgegroeid in Australië. Haar ouders komen uit Indonesië. Toch is het liefst 38 jaar geleden dat ze voor het laatst in Indonesië was. “We zouden eigenlijk in 2020 gaan, maar covid gooide roet in het eten."

We spreken haar aan het eind van weer een lange dag vol culinaire ontdekkingen. Ze zijn op Java, in Jogjakarta: "Nu zijn we met een groepje van drie. Allemaal werken we met de Indische keuken, we praten de hele dag alleen maar over eten.”

Francis wil vooral inspiratie opdoen: “Het verschil proeven tussen de gerechten zoals die wij in Nederland kennen en hoe ze die hier maken. Ik heb twee keer rendang op: een stoofgerecht. Maar als je het me niet van tevoren had gezegd, had ik het niet geweten. Ik proefde heel andere dingen. De structuur was hetzelfde, uiteraard. Maar kleur, geur en smaak waren anders.”

In een logboek noteert Francis wat ze allemaal proeft. Handig voor later: “Ik ben er pas een week, maar ik heb nu al dingen genoteerd die ik in een workshop ga gebruiken.”

Maar het is niet alleen maar hosanna wat ze proeft: “Soms merk ik dat dingen gemaakt zijn op een economische manier. Ik at iets in een restaurant dat ons was getipt, dat hier vandaan komt en ik dacht: dit gerecht hoort jackfruit te hebben, maar ik proef het niet. Alles wordt duurder, dus ik vraag me dan af of dat hier ook een rol speelt.”

Wordt Francis eigenlijk nog wel aangenaam verrast door dingen die ze daar proeft? Ze twijfelt, want dat ze omver geblazen zou worden door smaken, had ze eigenlijk wel verwacht. En nog iets, bedenkt ze zich later: “Sommige dingen zijn hier net zo gemaakt als in Nederland. Maar dat is positief. Want ik merk hier dus dat we in Nederland de Indonesische smaken hebben behouden.”

Indonesië blijft voor Francis dé grote culinaire inspiratiebron. Na haar Heel Holland Bakt-avontuur in 2016 schreef ze drie boeken over de Indische keuken. Koken en eten zijn volgens haar ‘de ruggengraat van de Indo-cultuur’.

Francis stuurt een foto door van een man voor een karretje: “Karretjes van een meter lang waarop ze gerechten verkopen. Zoet, hartig: van alles. En ze zijn echt overal.” Ze stuurt een filmpje, gemaakt vanuit de auto, rijdend langs een eindeloze reeks rode doeken. Tientallen achter elkaar. Achter elk doek zit een eettentje, beschermd voor de felle zon.

In oktober verschijnt Francis’ nieuwe boek, over zoete en hartige borrelplanken in, uiteraard, de Indische keuken. Het is eigenlijk al af, maar ze gaat na deze reis nog wat dingen aanpassen: “Ik ben hier helemaal verliefd geworden op kue: Indische cake of koek. Heel simpel, maar zo ongelofelijk lekker. Mijn hartje sloeg ervan over.”