Raphaël Steenbergen uit Lepelstraat rijdt voor zijn werk elke dag op een elektrische fiets van en naar station Bergen op Zoom. “In maart kwam ik ‘s avonds terug en lag er alleen nog een keurig doorgeslepen kabelslot.” Daar baalde hij flink van. "Het was een mooie en dure fiets. Ik was toch wel een beetje van de kaart."

Gelukkig was Raphaël goed verzekerd en kon hij een nieuwe elektrische fiets kopen. Behalve een dik kettingslot voor motorfietsen gebruikte hij nu ook een dik beugelslot om zijn fiets vast te zetten. "Ik dacht: ik laat het me geen tweede keer gebeuren.”

'Bewaakt'
Toch was het afgelopen week wéér raak. "Ze hebben beide sloten doorgeslepen. De brandgeur daarvan hing nog in de fietsenstalling", vertelt Raphaël. Hij vraagt zich af wat de waarde is van de woorden 'bewaakte fietsenstalling' op de gevel van het stationsgebouw.

NS-woordvoerder Arno Leblanc laat weten dat de stalling in Bergen op Zoom beveiligd is met een poort die alleen te openen is met de OV-chipkaart en met camera's. "Die zijn gekoppeld aan de NS Meldkamer. Mocht er een verdachte situatie gezien worden, dan nemen we direct contact op met de politie.“

Boos en machteloos
De teleurstelling bij Raphaël sloeg al snel om in boosheid en machteloosheid. "Ik heb de NS gevraagd of zij willen terugkijken op de camerabeelden wat er is gebeurd. Alleen dat konden en mochten ze niet, omdat alleen de politie de beelden mag opvragen en bekijken.”

Zijn verhaal staat niet op zich. Marijn Staps uit Bergen op Zoom was in twee maanden twee keer de pineut. "De laatste keer op 27 juni waren er nog twee andere slachtoffers. Als je bij de NS naar camerabeelden informeert of hierover in gesprek wil gaan, loop je bij de klantenservice met je hoofd tegen de muur."

Geen prioriteit
Beide slachtoffers kregen ook bij de politie slecht nieuws. “Ik heb aangifte gedaan bij de politie, maar twee dagen later kreeg ik al bericht dat ze geen onderzoek gaat instellen”, vertelt Raphaël. Hij betwijfelt of de politie de camerabeelden wel heeft opgevraagd.

Ook Marijn voelde zich niet serieus genomen. "De politie liet doodleuk weten dat het geen prioriteit heeft omdat ze capaciteitsproblemen heeft." De politie erkent dat ze door gebrek aan menskracht niet altijd toekomt aan de aanpak van fietsendiefstallen.

Aanknopingspunten
Als er wel tijd is, moet er wel iets tastbaars zijn, waarmee ze een onderzoek kan beginnen. Denk aan een dader die herkenbaar op camerabeelden te zien is. Al beseft de politie dat zo'n diefstal wel heel vervelend is. Het gaat vaak om elektrische fietsen die tussen de 2000 en 3000 euro kosten.

Marijn vraagt zich af waarom de NS en politie niet echt in actie komen. “Als je het mij vraagt is hier sprake van georganiseerde misdaad. Dit moet door de politiek worden opgepakt. Dit kan en mag zo niet doorgaan.” De NS vindt de situatie ook 'onacceptabel' en wil slimme camera's ophangen die diefstallen zelf herkennen.