Nellie is met haar 90 jaar de oudste bewoner van de Sibeliusflat. Toen zij er in 1974 kwam wonen, was alles anders. “Toen zei iedereen: ‘Gaode gij naor un flat? Oòòh. Kunde gij dè?'” Nellie wrijft haar duim en wijsvinger tegen elkaar, om aan te geven wat ze toen dachten: kun jij dat betalen?

“En nou zeggen ze: ‘Woonde gij daor gère?'” Want ze kunnen zich niet meer voorstellen dat Nellie daar prettig woont. Bij Nellie zelf is er vooral berusting: “Ik ben veel te oud.” Maar ze recht haar rug.

Nellies gedachten gaan terug naar toen: “Het was een heel andere gemeenschap. Mensen letten meer op elkaar. Nou loop je over de galerij en er gebeurt verder niks. Toen hield je van elkaar bij waar je mee bezig was.”

Maar bewoners kwamen en gingen. Tilburg Noord veranderde in een wijk waar veel vluchtelingen een plek vonden. Nu wonen er 120 nationaliteiten. Het is een wijk met armoede en sociale problemen. Nellie vindt het nu allemaal ‘veul minder’: “Het is een andere maatschappij. Je hebt niet meer de contacten van toen. Dat proberen ze wel met dit”, en ze wijst om zich heen.

‘Dit’ is de organisatie Tira Mi Su die in de Sibeliusflat arme gezinnen helpt. Aan kleding, meubels, speelgoed: net wat er nodig is. Allemaal gratis. Vast honk is een garagebox op de begane grond. Iedere dinsdag- en donderdagmiddag is er een uitgifte. En dan schuift ook Nellie met haar rollator aan voor een praatje: “Dan zie ik weer eens wat mensen.”

Op deze druilerige middag zit de grote tafel in het midden vol met bewoners, vrijwilligers en mensen van de gemeente en van Wonen Breburg. Ondertussen komen mensen langs om spullen af te geven en er zijn mensen die spullen komen ophalen.

“Omdat het vakantie is, zijn we er nu alleen voor noodgevallen”, legt Maria Antonietta Gallo uit: “We hadden laatst een pleegmoeder die een tweeling in huis kreeg en ze had niks in de kast liggen. Ze gaf de maten door en dan gaan wij zoeken.” Er was ook nog een tweepersoons bed nodig. Antonietta gooit het in de groepsapp en het wordt geregeld.

Het werk dat Antonietta nu doet, deed Nellie ook in het verleden. Ze kijkt er met plezier naar: “Dat het nu zo doorgaat, vind ik prima. Dus we hebben het niet voor niks gedaan.”

In 2021 was Antonietta genomineerd voor Brabander van het Jaar. Daarna kwamen er nog veel meer mensen die spullen geven. Nellie tegen Antonietta: “Als je er eenmaal aan begint, rol je gewoon verder.” Antonietta: “Maar het is ook verslavend. Want hoe leuk is het om mensen te helpen? Wij mogen hier de hele dag Sinterklaas spelen en spullen weggeven.”

Ook al vindt Nellie dat haar flat achteruit is gegaan, over de bewoners geen kwaad woord: “Ik praat tegen iedereen. Het is hier een mengeling van nationaliteiten, maar dat wil niks zeggen. We zijn allemaal mensen en ik kan met iedereen overweg. En er zijn ook Nederlanders die niet deugen, hè? Maar de buitenlanders hebben het altijd gedaan. Dat vind ik niet normaal.”

Tot en met vrijdag 4 augustus werken verslaggevers Agnes van der Straaten en Tom van den Oetelaar in Tilburg Noord. Ze gaan op zoek naar verhalen in de buurt. Als ze niet op pad zijn, zitten ze bij bakkerij Saada op het Verdiplein. Tips? Mail [email protected].