Olga Marakhova speelt in de centrale hal van het woonzorgcentrum op de piano. “Ik doe dat wel vaker in de avond”, zegt ze. “Dan speel ik liedjes die ik me nog kan herinneren. Ook speel ik af en toe Oekraïense stukken." Nederlands spreekt ze nog niet. "Soms komt er iemand naar me toe om iets te vragen en dan probeer ik antwoord te geven.”

De groep van twintig vluchtelingen woont sinds februari op een leegstaande afdeling van verpleeghuis De Watersteeg. Christianne Kerkhofs van het overkoepelende Brabant Zorg: “De afdeling stond leeg omdat er niet genoeg personeel is om daar bewoners in te laten trekken. Maar we zijn blij dat we het nu zo kunnen gebruiken.”

Het idee is dat de Oekraïners gaan meehelpen met activiteiten zoals wandelen en handwerken of bewoners begeleiden naar hun afdeling. Maar dat wil nog niet echt op gang komen.

Dat zit volgens Christianne niet alleen in de taal, maar ook in andere cultuurverschillen. “In Oekraïne zijn ze gewend dat de kinderen voor hun ouders zorgen”, zegt Christianne. “Zomaar zonder overleg met de kinderen een ouder meenemen om te gaan wandelen, dat zouden ze in Oekraïne nooit doen. Dat iemand anders hun ouders meeneemt, vinden ze echt een raar idee.”

Om het ijs toch wat te breken, werd er een Oekraïense middag georganiseerd. Er werden Oekraïense hapjes gemaakt en er werd verteld over de verschillen tussen Nederland en Oekraïne, terwijl Olga op de piano speelde. “Dat was wel spannend”, zegt ze. “Ik heb nog nooit voor zo'n grote groep gespeeld.”

De hapjes werden gemaakt door Iryna Sagajdachna. “Ik wilde het zo goed mogelijk klaar maken”, zegt ze. Ze spreekt een paar woorden Nederlands, maar alles zeggen lukt nog niet. “Daar schaam ik me niet voor, maar het voelt wel ongemakkelijk.”

Zo'n middag samen met de bewoners en de Oekraïners was even nodig, merken ze. “We wilden laten zien dat het niet zo moeilijk is. Vanaf nu zal het makkelijker gaan”, zegt Christianne.