En weer haalde Sint Willebord alle landelijke en internationale media met een recordaantal stemmen op de Partij voor de Vrijheid. In het dorp zelf en in de omliggende plaatsen kijkt niemand er nog van op.

Een vrouw reageert bijna geïrriteerd wanneer ze het park naast de Willibrorduskerk uit komt lopen. Met vragen over de verkiezingsuitslag heeft ze het zo langzamerhand wel gehad: “Toch weer niet over de PVV, hè? Ik hoop dat Geert snel premier wordt."

Sint Willebrord is van oudsher een dorp van bouwvakkers, zzp’ers en bekende wielrenners. Een gesloten gemeenschap van trotse mensen die graag dingen onderling regelen en voor elkaar zorgen. Hard werken en ‘ons kent ons’ staan er hoog in het vaandel. Bemoeienis van buitenaf wordt niet op prijs gesteld. Geert Wilders zien de dorpelingen als beschermer van deze manier van leven.

“Je komt er niet makkelijk tussen, maar als je eenmaal geaccepteerd wordt, gaan ze voor je door het vuur. Mensen laten elkaar hier niet vallen”, zegt de plaatselijke wielerlegende Rini Wagtmans. Een uitgesproken hekel aan buitenstaanders hebben de Willebrorders volgens Wagtmans dan ook niet.

Deze houding is te verklaren uit de geschiedenis toen het dorp nog door het leven ging als ’t Heike. Willebrorders verdienden aanvankelijk hun kostbare centen met onder meer mandenvlechten, bezembinden en het smokkelen van boter en tabak. Later pendelden veel van hen op en neer om te gaan werken in de bouw of als havenarbeider in Rotterdam.

Bittere armoede tot ver in de jaren vijftig zorgde voor een ongekende saamhorigheid en een mentaliteit van horen, zien en zwijgen. Die onderlinge verbondenheid is grotendeels overeind gebleven.

Je ziet het vandaag de dag nog terug in het stemgedrag. De vrijgevochten dorpelingen stemmen bij voorkeur een beetje tegendraads, tegen de gevestigde orde. Dat was al zo in de jaren zestig toen Boer Koekoek van de boerenpartij veel stemmen trok in het ’t Heike. Later deden Hans Janmaat, Pim Fortuyn, Caroline van der Plas daar nog een schepje bovenop. Nu wordt Geert Wilders er op handen gedragen,

En zolang ‘wars’ en ‘dwars’ hand in hand gaan, is er niks nieuws onder de zon en kunnen ook hun opvolgers waarschijnlijk nog jaren blijven rekenen op steun in Sint Willebrord. “Alsof we iets verkeerds doen!”, roept de Willebrordse bij het park nog na terwijl ze weer op haar fiets stapt.

DIT IS OOK DE MOEITE WAARD:

Nergens werd zo massaal op de PVV gestemd als in Rucphen

'God schiep hemel en aarde, maar de Willebrorders deden het zelf'