De ene Molukker is fanatieker dan de andere. "Maar", zo verzekert Chelsea Manuhutu (29), "het gros van de jongeren staat nog altijd achter een Republiek der Zuid-Molukken (RMS). "Bij ons gaat dat van generatie op generatie."

Zelf is Chelsea dan ook in Breda commandante van de Baris, een ietwat militante groep jonge Molukkers die één keer per jaar in legeruniform door de straten van de wijk Driesprong marcheert. Op 25 april hijsen ze de Molukse vlag en wordt de onafhankelijkheidsverklaring uit 1950 opnieuw uitgesproken. Dat is belangrijk voor hen, want de Molukken werden in 1951 geannexeerd door Indonesië.

Omdat het allemaal lang geleden is, is het best opvallend dat veel jongeren in de wijk nog zo bezig zijn met de Molukse zaak. "Bij mij komt dit omdat mijn opa in 1970 één van de bezetters was van de Indonesische ambassade in Wassenaar. Die wilden voorkomen dat president Soeharto op staatsbezoek kwam. We hebben het daarom thuis vaak over de RMS. Het zit in mijn bloed."

"Ik ben trots op mijn opa en wat hij heeft gedaan", vervolgt ze. "Als je de achterliggende gedacht snapt, begrijp je ook het waarom. Als ik toen bij die jongeren had gehoord, had ik, denk ik, ook een ambassade bestormd of een trein gekaapt."

De opa van de 27-jarige Revelino Tuhusula had dezelfde idealen, maar pakte de zaken anders aan. "Onze familie is ook pro-RMS", vertelt hij. "Maar mijn opa zei altijd dat we eerst moesten studeren en zorgen voor een juiste basis. Daarna ga je je inzetten voor je vaderland."

Revelino, en ook Chelsea, hebben hun zaakjes goed voor elkaar en zetten zich als bestuurslid van buurthuis Toma in voor de Molukse gemeenschap. En ze omarmen een nieuwe, moderne, manier om Indonesië uit de Molukken te krijgen. Hun wapens zijn Facebook, Tik-Tok, X, Instagram en andere social media.

"Ook wij voelen de pijn van onze voorouders nog", zegt Chelsea. "Waar wij als derde generatie vooral nog gingen praten, doet de vierde generatie het nu nog slimmer en handiger. Zij vragen via social media aandacht en proberen de zaak op de internationale agenda te krijgen. Aan de wapens ter hand nemen, denkt echt niemand meer hoor. Dat is wel uitgesloten."

Ze geeft een voorbeeld. "Onlangs is er op de Molukken nog een jongen van vijftien opgepakt omdat hij een RMS-vlag in zijn handen had. Via social media is er een petitie opgestart om hem vrij te krijgen. Zo kunnen we helpen."

De wereld verandert en de jonge Molukkers veranderen mee. "De RMS in Nederland doet haar best, maar ze mogen van mij veel meer de wijk induiken om ons te vertellen over hun standpunten en hoe wij kunnen bijdragen", vindt Revelino. "Er wonen hier zoveel gestudeerden die via de politieke weg of sociale media kunnen helpen. We kunnen heel veel met woorden doen en er zijn heel veel kansen."

Mocht er ooit weer een onafhankelijke Molukse staat komen, dan gaan zowel Chelsea als Revelino er niet wonen. "Daarvoor zijn de werelden te verschillend", zegt Chelsea. "We hebben hier onze toekomst opgebouwd. Maar we willen dat de mensen daar vrij zijn."

"We willen gezien, erkend en geholpen worden door de regering", besluit Revellino. "Een vrij Molukken is een droom, maar ik weet dat het moeilijk is. Toch hoop ik dat ik later met mijn kinderen en kleinkinderen op vakantie kan gaan in een vrije staat."

Dit vind je ook interessant:

Molukse wijk is geen vrijstaat meer, maar een hechte Bredase gemeenschap

Oom Piet knipt en plakt honderden Molukse vlaggen en iedereen wil ze hebben