Opgewekt trekt Van de Wiel de dop van een bierflesje eraf en gaat hij zitten op het terras voor zijn chalet. Het huisje op een vakantiepark in Baarle-Nassau is al jaren zijn thuis. "Ik had eerst een huis in Breda, maar na mijn scheiding heb ik dat moeten verkopen", zegt hij. "Toen ging ik kijken voor een tijdelijke oplossing op een recreatiepark. Het is een mooie locatie waar ik het heel erg naar mijn zin heb."

Uiteindelijk besloot hij zich ook officieel in te schrijven in de gemeente, "Als je ergens langer dan 90 dagen verblijft, hoor je dat te melden, dus dat deed ik." Maar de gemeente legde Van de Wiel vervolgens een dwangsom van twintigduizend euro op, want wonen op een vakantiepark is volgens de wet niet toegestaan.

Juridische strijd
"Ik heb daar bezwaar tegen gemaakt," zegt hij. "Toen kwam het bij de rechtbank, die hebben de gemeente gelijk gegeven." Volgens Van de Wiel is hij zeker niet de enige die permanent in een vakantiehuis bivakkeert in de gemeente. "Er zijn hier veel meer mensen die wonen zoals ik, maar die staan ingeschreven bij familieleden of vrienden, dus dat is het verschil met mijn situatie."

Hij legde zich niet neer bij het oordeel van de rechter en spande een zaak aan bij de Raad van State. Als kers op de taart kwam daar dinsdagochtend de concept-instructie van minister Mona Keijzer bij. "Ik was blij verrast", lacht hij. "Ik had zelf ook al verschillende fracties al aangeschreven en gevraagd om hulp, daar is nu gehoor aan gegeven."

Als het aan de minister ligt, wordt wonen in een vakantiehuisje de komende tien jaar wél legaal, om zo de woningnood deels in te dammen. Volgens haar staan er in Nederland momenteel 60.000 mensen ingeschreven op het adres van een recreatiewoning, maar ze vermoedt dat het er in de praktijk meer zijn.

Handhaving
In december vroeg Keijzer al aan gemeentes om te stoppen met optreden tegen mensen die in een vakantiehuisje wonen. Dat kwam voor Van de Wiel als een godsgeschenk. "Die controles zijn bij mij uitermate vervelend verlopen", beklaagt Van de Wiel zich. "Ze kwamen op mijn grond, ze maakten foto's binnen, want ik ben een illegale bewoner. Maar daar zijn we gelukkig nu vanaf."

"Bewoners die kunnen aantonen dat ze op 16 mei 2024 al in hun vakantiehuisje woonden, komen in aanmerking voor die gedoogregeling", weet Van de Wiel. Voor hem door zijn inschrijving in de gemeente geen probleem.

Niet iedereen blij
Maar niet iedereen ontpopt een biertje bij het idee van permanente bewoning op vakantieparken. HISWA-RECON, de branchevereniging voor recreatiebedrijven, noemt het een 'onrealistisch en populistisch' plan van minister Keijzer. "Ik kom nagenoeg dagelijks bij recreatiebedrijven", zegt regiomanager Arthur van Disseldop. "Het plan is leuk voor de bühne maar de meeste Brabantse parken zijn niet geschikt voor bewoning."

Volgens Van Disseldop is het aantal parken in de provincie waarbij bewoners zelf een stuk land beheren niet groot. "Daar zou het in theorie wel kunnen, maar dat is slechts een druppel op een gloeiende plaat", zegt hij. "De meeste parken zijn op toeristen gericht en daar kun je niet zomaar wonen, daar zijn de campings niet voor gemaakt."

Daarnaast blijven campingeigenaren daar met de scepter zwaaien. "Dan kan er best iemand komen die op zo'n park wil wonen, maar de eigenaar van de camping blijft baas in eigen buik."

Van Disseldorp erkent het probleem van de woningnood, maar benadrukt: "Recreatie is niet de oplossing. Waar moeten de bewoners over tien jaar heen?" vraagt hij zich af. Volgens de regiomanager houdt de minister woningzoekende oplossingen voor die niet mogelijk zijn. "Vanuit Den Haag is het makkelijk roeptoeteren, maar ze schuiven de problemen alleen maar voor zich uit."

Desondanks is bewoner Van de Wiel maar al te blij. "Ik ben helemaal in mijn nopjes, de champagne staat zelfs al klaar." Hij wijst naar een tafel achter hem waar een fles champagne inderdaad uit een ijsemmer prijkt. "Ik denk dat alle vakantieparkbewoners blij zullen zijn. Ik hoop dat over tien jaar blijkt dat het bewonen van een vakantiepark prima kan."