Ondersteboven in de sloot loopt de auto snel vol. "Ik heb toen de gordels en kinderen losgemaakt en een ruitje ingetikt, maar daardoor liep het water nog sneller binnen." Liesbeth heeft het kleine zijruitje ingetikt waardoor ze niet naar buiten kan. De andere ramen krijgt ze niet stuk. Al die tijd heeft ze haar zoontjes op haar armen om hun hoofden boven water te houden.

"Op dat moment heb ik tegen God gezegd: U heeft onze kinderen gegeven om te leven en niet om te sterven. Red ons!" Op dat moment voelt Liesbeth zo'n vrede en Zijn nabijheid. "Ik heb geen paniek en angst gehad terwijl de kinderen wel heel bang en aan het huilen waren." Het is niet zo dat Liesbeth toen maar niks deed omdat ze ervan overtuigd was dat goed kwam. "Ik ben blijven proberen eruit te komen en zoeken naar voorwerpen waarmee ik de ruiten alsnog in te slaan."

Niels Edelman (33) en Peter van Breugel (34) waren toevallig in de buurt toen ze werden aangesproken door een oudere dame in een auto die de weg kwijt was. "Ze zei tussen neus en lippen door dat er een auto in de sloot lag", blikt Niels terug. De twee vrienden gingen naar de bewuste plek. "We zagen dat de lampen aan waren en het was al licht, dus die auto lag er al even.

Het was spekglad op de Poortweg omdat er niet was gestrooid. "We aarzelden heel even, totdat we stemmen hoorden. Toen zijn we meteen de sloot ingesprongen." Het water stond tot aan de mannen hun middel. Toevallig waren er wegwerkers in de buurt. Met een graafmachine tilden ze de auto een beetje uit het water.

Liesbeth, haar elf maanden oude zoontje David en Levi van twee worden vervolgens zwaar onderkoeld uit de auto gehaald. Baby David is slechts 21 graden warm en wordt 65 minuten gereanimeerd en naar het Sophia Kinderziekenhuis gebracht in Rotterdam. Moeder Liesbeth gaat naar het Amphia ziekenhuis in Breda. Haar oudste zoon Levi wordt zelfs met de traumahelikopter naar het Radboud UMC in Nijmegen gevlogen.

Liesbeth werd dezelfde middag nog uit het ziekenhuis ontslagen. De tweejarige Levi de volgende ochtend en baby David mocht een week later zijn eerste verjaardag gewoon thuis vieren. Liesbeth en haar man Jordy zijn alle helden, hulpdiensten en zorgverleners enorm dankbaar. "Want ze hebben alle zeilen bijgezet om ons te redden. Maar we zien daarin ook echt de hand van God en dat er een zegen op ons leven rust. We hebben er namelijk niets aan overgehouden."

Ze weet niet zo goed of het ongeluk en de afloop haar geloof in God versterkt hebben. "Want het was al heel sterk, maar het is voor mij wel een extra bevestiging hoe levend en aanwezig Hij is. En daarom deel ik mijn verhaal ook om te laten zien dat God als lieve Vader alles ten goede kan keren."

Ze snapt dat veel mensen zullen denken dat Niels, Peter en de wegwerkers haar gered hebben en niet God. "Maar er zijn zoveel bijzondere dingen achter elkaar gebeurd waardoor wij hier als gezin nu ongeschonden staan", vertelt Liesbeth. "Dat zijn voor ons geen toevalligheden meer. Als er ook maar een ding anders was gelopen, dan was de afloop anders geweest."

De penning van het Carnegie Heldenfonds krijg je alleen als je met gevaar voor eigen leven iemand red. Peter en Niels, zijn er heel nuchter onder. Het tweetal werd goed op de hoogte gehouden door hun vrienden die net als Jordy en Liesbeth bij de kerkgemeente Jubilee in Geertruidenberg zitten. Later zijn ze langs gegaan bij het gezin in Nieuwendijk vertelt Liesbeth. "We hebben toen hun kant van het verhaal gehoord en zo hebben we het plaatje compleet gekregen wat er is gebeurd."