In de bakkerij, die gevestigd is in een statig historisch pand in hartje Megen, werken negen mensen met een verstandelijke beperking. De winkel heeft een nostalgische uitstraling. Je waant je terug in de tijd.

Omdat de bakkerij een vergoeding krijgt voor de mensen die er werken, is het net rendabel, legt Wim uit. "Op den duur moet het interessant worden. Op dit moment is het nog niet zo, maar de omzet gaat steeds beter. We moeten het ook wat zakelijker bekijken. Ja, de bakkerij, de energie en alles, dat is ontzettend duur."

Wim heeft wel eens slapeloze nachten gehad van het draaiende houden van de bakkerij: "Heel vaak. Maar desondanks is het mijn hobby. Iedere keer als ik in de winkel kom, dan is het voor mij een feestje. Ik geniet hier van de cliënten en alle activiteiten. Echt met zorg zijn ze met alles bezig, daar word ik heel vrolijk van."

Gelukkig heeft de bakkerij er een hele grote klant bijgekregen. Wim benaderde aannemersbedrijf Boskalis, dat rond Megen de komende jaren druk is met de dijkverzwaring. Dat levert per werkdag ruim honderd extra klanten op.

In de bakkerij achter de winkel zijn de cliënten onder begeleiding druk bezig met het bakken van brood. Renske begeleidt de mensen: "Het is gewoon heel leuk om te doen. De mensen die hier werken hebben best wel wat begeleiding nodig, maar dat vind ik juist fijn: om samen dingen te maken."

Sabur is een van de mensen met een beperking. Hij vindt het geweldig om in de bakkerij te werken: "Ik vind het leuk om in de winkel te staan en de klanten te helpen." Op de vraag wat het lekkerste is, antwoordt hij: "Alles is lekker!"

Trots laat hij de lekkernijen van de bakkerij zien. Brabantse worstenbroodjes mogen natuurlijk niet ontbreken. Enthousiast laat hij ook de verse chocoladekoekjes zien. "Allemaal vers en met de hand gemaakt."

Verder verkopen de krentenbollen en het suikerbrood goed. Sarath uit Megen is een ander personeelslid met een beperking die in de bakkerij werkt. In het begin vond hij het best moeilijk, maar ondertussen heeft hij het vak onder de knie gekregen.

"Ik ben een hulpbakker," zegt hij, terwijl hij geroutineerd het brood staat te kneden. Zijn favoriet is het verse waldkornbroodje. Het werken in de bakkerij vindt hij leuker dan heel de dag thuis zitten. En zo draait de bakkerij in Megen dankzij de inzet van mensen met een beperking. "En die mensen kan de bakkerij altijd wel wat extra gebruiken", zegt Wim.