Afgelopen zomer liet hij al het dubbelglas op de benedenverdieping plaatsen. Volgend jaar zou de bovenverdieping aan de beurt zijn. Er zit ook net een nieuwe badkamer in. "Ik heb er heel veel aan gedaan", vertelt hij. "Dit is mijn plekje. Waar kun je nog zo’n mooie hoekwoning met grote tuin krijgen in een stad of dorp?"

Hij werd woensdagochtend slecht wakker na het nieuws van dinsdagavond: zijn dorp moet wijken voor industrie. En dat is niet het enige slechte nieuws. De kans is groot dat hij ook zijn baan bij het slechtlopende Leen Bakker verliest. "Het ziet er zwaar uit. Mijn leven staat letterlijk op zijn kop." Robin maakt zich zorgen over de compensatie en zijn toekomst. "Ik ben een man alleen. Een hoge hypotheek kan ik niet krijgen. Mijn toekomst ligt bij de gemeente."

Stress
Een jong stel met een baby voelt zich aan het lijntje gehouden. Zij kochten drie jaar geleden een huis in het dorp. "Het was al een hele opgave om een woning te vinden op 22- en 23-jarige leeftijd. In Breda en Etten-Leur kun je niks vinden, allemaal te duur. Dan krijg je te horen: je moet toch weer weg." Dat zorgt vooral voor stress en veel vragen. "We weten niet: wanneer moeten we hier weg? Zijn er dan wel woningen? Hoe gaan ze ons compenseren? Krijgen we voorrang op een woning?"

Egbert en Rita Veldhuis wonen ook pas drie jaar in hun Moerdijkse huis. "We hebben alles laten opknappen", vertellen ze. "We hebben het hier naar ons zin. Nu moeten we weg, maar waar moeten we naartoe? Het bejaardentehuis?" Het stel is 84 jaar oud en wist voordat ze het huis kochten niet dat Moerdijk kon verdwijnen. "Anders hadden we dat niet gedaan." Ze denken niet dat ze nog veel mee zullen maken als het in 2033 echt zover is. "Voordat alles op de schop gaat, leven wij toch allang niet meer."

Levensloopbestendig
Theo Buijs heeft net zijn huis verkocht en lijkt daarmee de dans te ontspringen. Lijkt inderdaad, want zijn nieuwe huis ligt óók in Moerdijk en zal over zo’n tien jaar dus ook tegen de vlakte gaan. "Ik maak me niet heel veel zorgen", zegt hij nuchter. "Eigenlijk heeft iedereen het wel een beetje aan zien komen. Het besluit neemt een stuk onzekerheid weg bij de bevolking."

Op 22 december wordt zijn nieuwe huis opgeleverd, net als andere levensloopbestendige woningen. "Ze zijn bijna af", vertelt aannemer Werner van der Maden, terwijl hij aan het werk is. "We zijn bezig met de keukens plaatsen. Het tegelwerk zit erin." ‘Levensloopbestendig’ vindt hij in dit geval een dubbelzinnig woord, met in gedachten dat de huizen misschien nog geen tien jaar blijven staan.

Wrang gevoel
"Ik snap heel goed dat dit voor een wrang gevoel zorgt bij de bewoners. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt en hoop het ook niet meer mee te maken. Daar bouwen we niet voor." Het was de bedoeling dat mensen hier van hun oude dag konden genieten. De huizen zouden dertig tot veertig jaar meegaan. "Het geeft ook bij ons als bouwers een wrang gevoel."

Manuel van Gils woont sinds twee jaar in een huurwoning in Moerdijk en wist nog van niks. "Ik sta er wel versteld van natuurlijk, maar het tast mij niet heel erg aan", vertelt hij. Hij verwacht binnen tien jaar wel een nieuw huurhuis te vinden. "Ik was sowieso van plan ooit naar het buitenland te verhuizen. Daar is nu misschien een mooie kans voor."