Video

Lisette van café Ovide gooide de handdoek in de ring: 'Ik heb een emmer vol gehuild'

17 juli 2020 om 12:05 • Aangepast 24 juli 2020 om 12:14
nl
Het aantal faillissementen in de horeca neemt toe en veel kroegbazen balanceren op de rand van de afgrond. Vooral kleinere kroegen zonder terras, feestcafés en nachtclubs zijn de pineut. Lisette uit Tilburg stopt daarom zelf maar met haar zaak, maar Arnold uit Breda blijft vechten voor zijn zakelijke toekomst.
Profielfoto van Ronald StraterProfielfoto van Robert te Veele
Geschreven door
Ronald Strater & Robert te Veele

Wie op een zonnige dag door Breda of Tilburg slentert, denkt waarschijnlijk dat er niets aan de hand is. Veel terrasjes zitten vol en gezelligheid is troef: niets aan de hand, we nemen er nog eentje. Maar schijn bedriegt, want een groot deel van de horeca zit of komt enorm in de problemen. Zij kunnen door de coronamaatregelen van het kabinet niet de omzet draaien die nodig is om te overleven.

Het is een moeilijke keuze, ik heb zeker een emmer vol gehuild.

Dat geldt bijvoorbeeld voor Lisette van café Ovide in Tilburg. Haar droom spatte een paar weken geleden uiteen. Ze kon het financieel niet meer dragen en besloot de handdoek in de ring te gooien.

Lisette is haar café aan het leeghalen:

"Ik mag de schuld geven aan corona", zegt Lisette. "Ik was acht maanden open en het ging heel goed. Maar ik durf het niet meer aan. Ik ben bang dat ik met enorme schulden blijf zitten. Ik moet minimaal zeventig procent bezetting hebben om te overleven en dat lukt niet met de anderhalvemeter-samenleving."

"Ik heb zeker een emmer vol gehuild", vervolgt de onderneemster. "De corona haalt ook de ziel uit de zaak. Ik had een kindvriendelijk concept en het was hier altijd een gezellige chaos met kinderen en volwassenen die door elkaar heen liepen. Dat gaat niet meer. Het voelt als een nachtmerrie."

Het is een gevoel van machteloosheid, ik ben boos en verdrietig.

Arnold van Strien uit Breda is ook aan het overleven, maar de eigenaar van feestcafé De Kapitein probeert er alles aan te doen om zijn hoofd boven water te houden en zijn 'kindje' te redden. En dat is eigenlijk niet te doen. Waar vóór de crisis op zaterdagavond nog driehonderd mensen in zijn zaak stonden te swingen, zingen en springen, zijn er dat nu nog maximaal honderd. En die moeten nog rustig blijven zitten ook.

Arnold vertelt over zijn uitzichtloze situatie, maar hij blijft knokken:

"Het is een gevoel van machteloosheid", zegt Arnold. "Ik ben boos en verdrietig, want de nood is heel hoog. Bij de bank hoef je niet aan te kloppen, want wanneer kan je een lening nou terugbetalen? Een faillissement is niet uitgesloten."

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.