Spannende sprintfinale zorgt voor zenuwen: 'Op het puntje van mijn stoel'

6 augustus 2021 om 20:00 • Aangepast 9 augustus 2021 om 09:55
nl
Het was weer een dag vol olympisch succes, met een flink Brabants tintje. Harrie Lavreysen pakte in een bloedstollende finale het goud op de sprint, terwijl de hockeydames met een grote Brabantse kern ook goud pakten. Al veranderde zeker niet alles wat de Nederlandse atleten in Tokio deden in goud.
Profielfoto van Fabian Eijkhout
Geschreven door
Fabian Eijkhout

Björn Koreman, Olympische Spelen-watcher van Omroep Brabant, kijkt als marathonloper natuurlijk met een ander oog naar alle atletiekonderdelen in Tokio. Ook vandaag. Sifan Hassan werd derde op de 1500 meter, waar heel Nederland hoopte en deels ook rekende op een eerste plaats. Na de eerdere gouden medaille nu brons, geen reden om kritisch te zijn. “Wat ze tot nu toe laat zien is bizar en dan moet ze morgen nog een keer."

"Boegbeelden uit de atletiek die het verkeerd doen, dat is jammer."

Teleurstelling was er wel bij de 4x100 meter, waar het fout ging bij de wissel. “Nadine Visser en Dafne Schippers gingen gisteren al bijna de fout in. Nu ging het helemaal mis. Ik snap dat je risico neemt, omdat je snel weg wil. Maar dit is zonde.” Eerder gebeurde het ook al bij Churandy Martina. “Boegbeelden uit de atletiek die het verkeerd doen. Ik weet niet hoe het komt, zonde is het wel. Het is jammer, want het had niet gehoeven.”

Als dit in de eerste dagen zou gebeuren, was het breed uitgemeten geweest. "Nu niet, want er zijn te veel mooie prestaties om dit naar voren te halen. En dat is natuurlijk positief”, zegt Koreman enthousiast. Met vijf nieuwe medailles staat de teller nu op 31. "Met een schitterend Brabants tintje. Door de hockeydames, waar een groot gedeelte van de selectie Brabants is. Ze hebben de favorietenrol waargemaakt. Er zijn genoeg gevallen geweest die het niet hebben meegemaakt. Dus dat is mooi.”

"Helemaal zenuwachtig, terwijl je weet dat ze allebei een medaille halen."

Maar hoogtepunt van het Brabantse tintje was het goud van Lavreysen. "Het is wel grappig, ik zat echt met zenuwen te kijken. Ik ken allebei de gasten niet en elke situatie was gewoon goed, omdat ze allebei Nederlanders zijn. Het enige is dan het Brabantse tintje waar je dan naar kijkt, nu was het helemaal perfect. Maar andersom was het ook prima geweest voor mij. En toch zit je op het puntje van je stoel te kijken, helemaal zenuwachtig. Terwijl je al weet dat ze allebei een medaille halen.”

Het hele verhaal maakt het allemaal nog wat mooier. Vrienden, kamergenoten, ploeggenoten. Maar vandaag voor een paar uur elkaars grootste rivaal om een nieuwe gouden medaille, die ze eerder allebei ook al pakten op de teamsprint. “Je voelt dan mee met die sporters. Ze doen zoveel samen en dan sta je tegen elkaar. Je kent elkaars sterke en zwakke punten. Dat maakt het ook zo spannend.”

Moment van de dag:
“Het baanwielrennen.” Eigenlijk hoeft er niet meer over gezegd te worden. Drie spannende finales tussen twee vrienden, met Harrie Lavreysen als uiteindelijke winnaar. De spanning vooraf is eigenlijk langer dan de ritten zelf duren. “Het is echt bizar wat ze doen. Het is superkort en zo explosief. Mooi om te zien.”

LEES OOK:

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.