“Voor mij is het een plek van rust en vrijheid waar ik niet bang hoeft te zijn voor mijn ex”, zegt Linda. Dit is niet haar echte naam. Ze vertelt dit verhaal anoniem. Ze wil niet dat haar ex weet dat ze hier woont. “Ik heb een nogal gewelddadige ex”, zegt ze. “Ik woon hier nu bijna vier jaar.”

Ze is niet de enige die zo op chaletpark Boschvoort woont. Iedereen met een eigen verhaal. “Er zijn meer mensen zoals ik”, zegt ze. “Maar ook mensen die er tijdelijk wonen door een scheiding. De meeste mensen wonen er al langer. Maar er zijn ook mensen die tijdelijk woonruimte nodig hebben omdat ze bijvoorbeeld een huis aan het bouwen zijn.”

Maar nu moeten zij van het park af. En dat al vrij snel . “Ik hoorde een maand geleden dat ik weg moet. . De eigenaar heeft een ander aanbod gekregen.” Voor 18 maart moet Linda weg zijn.

“Ik moet dus nu met spoed op zoek naar andere woonruimte. Maar ik heb nog steeds niks gevonden. Daar maak ik me echt zorgen over”, zegt Linda. “Toen ik bij mijn ex wegging, heb ik al een tijdje in de daklozenopvang gezeten. Dat wil ik niet nog een keer, want dan zit ik tussen de drugsdealers en andere rare gasten.”

“Dat je weg moet is al erg. Maar dat je weg moet voor asielzoekers maakt het een bittere pil”, vertelt ze verder. “Dat deze mensen opgevangen moeten worden snap ik. Maar moeten wij daarvoor op straat gaan wonen? Zo voelt dat nu.”

Toen ze op het park kwam wonen kon ze zich niet inschrijven bij gemeente. Permanent wonen mag er ook niet. Ze heeft een ander postadres.

Zeker omdat het zo moeilijk is om een nieuw huis te vinden. “Er is gewoon nergens plek. En als ik terugga naar mijn oude woonplaats, ben ik bang dat mijn ex me weer lastig gaat vallen.”

De gemeente Meierijstad laat weten dat er bij de gemeente maar één bewoner ingeschreven staat op het vakantiepark. Die woont in de bedrijfswoning. Volgens de eigenaar van het park klopt het niet dat er mensen meerdere jaren op het park wonen.

Het Centraal orgaan Opvang Asielzoeker (COA) wil op het vakantiepark zo'n 120 statushouders opvangen voor de komende drie tot zes jaar. Het zijn mensen die al een verblijfsstatus hebben, maar nog niet weten in welke gemeente ze uiteindelijk komen te wonen.

“Het is een soort wachtkamer”, zegt de burgemeester. Maar voordat er statushouders worden opgevangen wordt het park eerst gebruikt om zo’n zeventig tot tachtig alleenstaande minderjarige asielzoekers tijdelijk een plek te geven.

LEES OOK: Vluchtelingen worden verspreid over kleinere opvanglocaties in Meierijstad