Eenzame buurman van Angelique verwaarloosde zichzelf: 'Niet de enige'
Angelique had al langer door dat haar buurman aan het afglijden was. "Hij was mager, zag er slecht uit en had al maanden dezelfde kleren aan", vertelde ze eerder aan Omroep Brabant. Ook het huis zag er van buitenaf steeds verwaarloosder uit. Samen met de buren bracht Angelique regelmatig eten naar haar buurman, maar echt contact met hem kreeg ze niet.
"Ik denk dat hij zich schaamde voor hoe hij leefde", blikt ze terug. Zaterdag overleed haar buurman in haar bijzijn. Een dag eerder moesten de hulpdiensten hem redden na een valpartij, maar zijn huis konden ze door alle rommel niet betreden.
Vanuit haar stichting VEADS (Voor Elkaar Aan De Slag) in Den Bosch ziet Angelique vaker verwaarloosde huizen. "We hebben een afdeling die mensen helpt met verhuizen, omdat ze gaan renoveren, van een groot naar een klein huis gaan of omdat ze verplicht moeten verhuizen. Deze mensen kunnen de deur niet meer dicht houden en dan komen de schrijnende situaties naar boven", vertelt ze.
In de dertien jaar dat Angelique bezig is met haar stichting ziet ze steeds meer gevallen die lijken op die van haar buurman. "Ik zie steeds vaker dat op het eerste oog 'normale' verhuizingen echte zorgcasussen zijn, waarbij er heel veel leed achter de voordeur ligt."
Wat volgens haar meespeelt, is dat mensen die in een verwaarloosde situatie leven dit zelf vaak niet inzien. "Zij stellen dingetjes uit, verzinnen smoesjes en overzien niet in wat voor rommel ze leven. Ze kijken er heel anders tegenaan dan wij", merkt ze op.
"In iedere wijk woont wel iemand."
Dat merkt ook Peggy Heessels uit Tilburg die met haar schoonmaakbedrijf Qlean Business bij extreem verwaarloosde huizen komt. "Het gebeurt meer dan je denkt. In iedere wijk woont wel iemand in een verwaarloosd huis", vertelde ze eerder aan Omroep Brabant.
Vaker verwaarloosde huizen
Exacte cijfers ontbreken maar niet alleen de buurman van Angelique leefde in erbarmelijke omstandigheden. In Brabant zijn er de laatste jaren meer voorbeelden geweest van verwaarloosde huizen. Zo trof verhuurder Corrianne Noppen uit Kaatsheuvel haar huis vorig jaar aan als een grote puinhoop. "Ik denk dat hier zo'n 120 kubieke meter afval ligt", zei ze destijds tegen Omroep Brabant.
Het huis van Jan Gibbels uit Son was weliswaar niet verwaarloosd, in tegenstelling tot het huis van Corrianne lagen er in Jans huis geen uitwerpselen, maar Gibbels was wel een fanatieke verzamelaar. Woningontruimer Joost Franken is drie jaar geleden maar liefst zes dagen bezig geweest om het huis van Gibbels leeg te halen. "Ik kon zes zeecontainers met afval vullen, één container met ijzer en zes containers met spullen die in de winkel terecht zijn gekomen", vertelde Franken toen. Er stond volgens hem weinig waardevols tussen, maar vooral rotzooi.
Verwaarloosde huizen zijn al jarenlang een doorn in het oog van omwonenden. Zo trokken in 2015 al bewoners van de Oosterhoutse wijk Oosterheide aan de bel voor een dementerende man die in een erg verwaarloosd huis leefde. De 72-jarige man leefde in een huis waar overal luiers lagen, vieze was, etensresten, poep en plas op de vloeren, een doorweekt bed en waar een vreselijke geur hing.
De schoonmaakster komt ook bij huizen waar iemand weken dood heeft gelegen, maar toch zijn de verwaarloosde huizen vaak de zwaarste klussen. "Dan zie je hoe eenzaam mensen leven, omdat ze bezoek buiten de deur houden." Peggy wordt soms gebeld door nabestaanden, maar wordt vooral ingeschakeld door de politie, GGD's en zorginstellingen.
Angelique kan met haar stichting weinig voor mensen betekenen als zij niet zelf om hulp vragen. Dat dat voor problemen kan zorgen, heeft ze aan de lijven ondervonden bij haar buurman.
"Ik herkende de signalen. Ik heb een crisisteam en de bemoeizorg gebeld en gesprekken gehad met woningconsulenten. Er zijn mensen bij mijn buurman aan de deur geweest, maar hij deed niet open. Als hij geen mensen binnen wilt, is dat zijn goed recht. En volgens de privacywet kunnen instanties dan niets meer doen", vertelt ze.
Met verschillende activiteiten binnen haar stichting probeert ze te voorkomen dat eenzame mensen überhaupt in zo'n situatie belanden. Zo kunnen mensen meehelpen in de kringloopwinkel van de stichting, mogen zij wekelijks komen eten, kunnen zij gratis verzorgingsproducten krijgen en bieden we een luisterend oor.
"Ik gebruik niet graag het woord eenzaam, want ik wil hoop geven. Mensen kunnen zich hier ontwikkelen, zich richten op hun eigen regie, zelfredzaamheid en kijken naar wat ze wél kunnen", vertelt ze.
"Als ik hier wegga, ben ik weer zen."
Maria die wekelijks komt eten bij de stichting merkt dat het haar helpt om zich minder eenzaam te voelen. "Ik heb het zwaar thuis. Ik ben mijn dochter een paar jaar geleden verloren en mijn zoon is ziek. Hier is er gezelligheid en zijn er lieve mensen die elkaar steunen. Als ik hier wegga, ben ik weer zen en kan ik de week weer aan", vertelt ze.
Angelique hoopt dat mensen die iemand in de buurt hebben wonen over wie ze zich zorgen maken in actie komen. "Blijf er contact mee houden. Niet hap snap, maar structureel. Bouw een band op, maar dring ze niet op want dan raak je ze kwijt", adviseert ze.
De wethouder in Den Bosch heeft ze een brief gestuurd om te vragen wat er gedaan kan worden voor mensen zoals haar buurman. "Iemand wil misschien geen hulp, maar soms moet het omdat een situatie niet meer goed voor iemand is", vindt ze.
